پژوهشگران برای مطالعهی اعمال متابولیکی گلوکوکورتیکوئیدها در کبد، با استفاده از تکنیکهای پیشرفته، فعالیت گیرندهی آنها را که گیرندهی گلوکوکورتیکوئیدی نامیده میشود، مورد بررسی قرار دادند. آنها کبد موشها را هر چهار ساعت در طول روز و شب تجزیه و تحلیل کردند. موشها یا در شرایط طبیعی قرار داشتند یا از رژیمهای غذایی پرچرب تغذیه میکردند. آنها سپس از تکنولوژیهای پیشرفته ژنومیک، پروتئومیک و بیوانفورماتیک استفاده کردند تا نشان دهند که گیرندهی گلوکوکورتیکوئید، کی و کجا اثرات متابولیکی خود را اعمال میکند. پژوهشگران تأثیر حاصل از افزایش ترشح گلوکوکورتیکوئیدها را در چرخهی ۲۴ ساعته متابولیسم کبد تشریح کردند. آنها توانستند نشان دهند که چگونه گلوکوکورتیکوئیدها متابولیسم را در جریان ناشتا (وقتی موشها خواب بودند) و در جریان سیری (وقتی آنها فعال بودند)، با اتصال به ژنوم که وابسته به زمان بود، تنظیم میکنند.